உன் வெற்றிடம்..!

                                                                                                   அன்றாடம் காலையிலே பள்ளி செல்லும்போது
கன்னத்திலே முத்தமிட்டு என்னை எழுப்ப நீயில்லை...
அலாரத்தின் அலறலில் திடுக்கிட்டெழுகிறேன்
உன்னை தேடுகிறேன் அன்று முழுவது உன் நினைவுகளை சுமந்துக்கொண்டு..!

அலுவலக வேலைப்பழுவிலும் உணவு இடைவேளையில்
மதிய உணவை நான் ஊட்டி என்னோடு சேர்ந்துண்டாய்..
இப்பொழுதெல்லாம் ஏனோ தொண்டைக்குழியைவிட்டு  இறங்க மறுக்கிறது உணவு.

 

தொலைப்பேசியில் கூட பேசிறாதவன்  
என்னோடு பேசவேண்டுமென்பதற்காக அலைப்பேசியைக்கூட இயக்க கற்றுக்கொண்டாய்

                                                                                         மாலையில் வீடு திரும்பியதும் 
என்னோடு செல்லச்ச‌ண்டைபோட நீயில்லாம‌ல்
துவ‌ண்டு விழுகிறேன்
இங்கு அனாதையாய்! இன்னும் உன‌க்கு பிடித்த‌மான‌  என்ன‌ன‌மோ

                                                                                   விளப்பரப்படங்களில் வரும் குழந்தை நட்சத்திரமாகவே மாறி நடிக்கும் உனது ஆற்றல், ஒரு தடவை கேட்ட திரைப்பட பாடலை வரிப்பிசகாமல் பாடும் உனது திறன் மீண்டும் காணக்கிடைக்கும் நாள் எந்நாளோ?

நீ பார்த்து ரசித்த கார்ட்டூன், சுட்டிடீவி, கம்பூட்டர்கேம்ஸ்
இதையெல்லாம் இப்போது நானும் ரசிக்க ஆரம்பித்துவிட்டேன்

                                                                                   இரவு உறக்கம் தொலைத்து
வானத்தை நோக்குகிறேன்
அங்கே நட்சத்திரங்களுக்கெல்லாம்
இளவரசனாக மின்னி
என்னை ஆர்ப்பரித் து உறங்கச்செய்கிறாய்

                                                                                                 உனக்கு பிடித்தமான இட‌ங்களும்
உனக்கு பிடித்தமான உணவுகளும்
உனக்கு பிடித்தமான அனைத்தையும்
உன் நினைவுகளாக சுமந்துக்கொண்டு
பொய்யாக நாட்களை கடத்துகிறேன்
உண்மையான நாட்களை தேடி...