என் க‌ன‌வு...!!!

அது ஒரு அழகான இலையுதிர் காலம், குளிருக்கு விடைகொடுத்து சூரியனின் இளவேனி தன் மேனியை இந்த பூமாதேவிக்கு காட்டும் வேளை.

ஒரு மாலை வேளையில் என் நண்பரின் ஞாபகம் வந்து கைப்பேசியில் அவனுடைய எண்ணிற்கு கால்பண்ணி ஹலோ என்றவுடன் எதிரில் எந்த பதிலும் இல்லை, பிறகு திரும்ப கூப்பிடலாம் என்று கைப்பேசியை பார்த்தால்.. அட ச்சே.. என் கைப்பேசியில் Charge இல்லை... அவனும் எனக்கு திரும்ப அழைத்திருப்பான்,  என்ன செய்வது என்று யோசிக்கயில் அருகே இருந்த பொது தொலைப்பேசி கண்ணில் பட்டது...

உடனே பொது தொலைபேசி கடையில் உள்ள கண்ணாடிப்பெட்டிக்குள் என்னை அடைத்துக்கொண்டு, தொலைப்பேசியில் என் நண்பனுடன் உறவாடிக்கொண்டே கண்ணாடிப்பெட்டியின் வெளிப்புறம் சாலையில் ஆட்டோ, பேருந்து, வேன், மாட்டுவண்டி, இன்னும் சில பல மணிதர்களின் நடமாட்டத்தை கண்டு கழித்துக்கொண்டும் இருந்தேன்.

அப்பொழுது ஒரு ஆட்டோ அதன் முன்னால் சென்ற பல சரக்குடன் சென்ற‌ மாட்டுவண்டியின் வேகம் கண்டு அதனோட ஓட்டுநர் அதை நிருத்திவிட்டு அந்த மாட்டு வண்டிக்காரனோடு ஏதோ சத்தம் போட்டுக்கொண்டிருக்கையில்                                                                என் கண்கள் ஆட்டோவையும் அதன் சன்னல் ஓரத்தில் இருந்த பெண்ணையும் நோக்கின..??

எங்கேயோ பார்த்து ரசித்த முகம்..                                          இன்னும் என்னுடைய பார்வையை கூர்மையாக்கி             அந்த நொடியில்..                                                                                 உலகின் உயர்ந்த கட்டிடத்தின் மீது பட்டு தெரித்த மின்னல் கீற்றைப்போல் மனதுக்குள் ஒரு மின்னல்..

என் தேவதையா அது...?                                                                                                               அதே! நீ என் உயிர்

அட‌ர்ந்த‌ மேக‌க்கூட்ட‌த்திலிருந்து
மெல்ல‌ வெளிவ‌ரும் வான ஊர்திப்போன்று
அவ‌ள் முக‌ம் என் நினைவுக்குள் எட்டிப்பார்த்த‌து..

தூண்டிலில் மாட்டிய‌ மீனைப்போன்று
துடித்த‌து என் நாடித்துடிப்புக‌ள்

நீயும் ஒன்றும் புரியாதவளை போல்
உன் க‌ண்க‌ளும் என்னை கூர்ந்து நோக்குகிற‌து
விய‌ப்பில் உன் புருவ‌ம் அம்பு எய்வ‌த‌ற்கு த‌யாராகும் வில்லைபோல் வ‌ளைகிற‌து.

அட‌ர்ந்த‌ ம‌ர‌ங்க‌ளிலிருந்து உதிர்ந்த‌
இலைக‌ளை சூராவ‌ளிக்காற்றில் அடித்து சென்ற‌து என் நினைவுக‌ளை                                                                                               ந‌ம் உல‌க‌ம் நோக்கி...!

"மற்ற பெண்களிடம் நட்புக்கா பேசிக்கொண்டிருந்தபோது
அழுததும்..
தினமும் காலையில் சிறிதளவாக‌ இருந்தாலும் உன்னிடம்தான் பகிர்ந்துண்ணுவேன் என்று
காத்துக்கொண்டிருந்ததும்..
நீண்ட நேரம் காத்திருந்து முதல் ஆளாக காதலை மையமாக வைத்து எடுக்கப்பட்ட படம் பார்க்க‌
கால் கடுக்க காத்திருந்ததும்...
உச்சி வெயில் மண்டையை பிளந்தாலும்
கடற்கரையில் உட்கார்ந்து மணிக்கானக்காக
பேசியதும்...
தொலைப்பேசி கடையின் முதலாளி பணக்காரனாகும் அளவிற்கு கப்பம் கட்டியதும்...
இன்னும் என்னமோவெல்லாம்
மின்மினி பூச்சியாய்
அந்த வசந்த கால சிறகடித்த நினைவுகள்
மனதில் தோன்றியது..."

கிளிக‌ள் கொத்தி சித‌ற‌டிச்ச‌ கோவைப்ப‌ழ‌ம் போல் இருந்த‌ உன் இத‌ழ்க‌ள்
ம‌ர‌த்திலிருந்து தோலிருத்த‌ ப‌ட்டையாய்.. ?

க‌ருங்கொண்ட‌ மேக‌த்திலிருந்து சிந்திய‌
ம‌ழை முத்துக்க‌ளாய் பிற‌காச‌மான‌
உன் முகம்
அந்த‌ ம‌ழைத்துளி பொருக்கு ம‌ண்ணில்
விழுந்து க‌ல‌ந்த‌து போல்...?

அழுகிறாயா..!?
உன் விழியிலிருந்து வழியும்
முத்துக்கள் என் இதயத்தை கிழிக்கின்றன‌..

கெரசின் அதிகம் கலந்த டீசலில் ஓடும் நம்மூர் மாநகரப்பேருந்து போல்
புகையை கக்கிக்கொண்டு ஆட்டோ புறப்படுகிறது...

வேகமாக வரும்பொழுது கைக்காட்டியின் வேகத்தடையால் நிற்கும் இரயில் வண்டியாய்
மூச்சிரைக்க ஓடிவருகிறேன் உன்னிடம்                             ஆவலாய்....                                                                                                      ப‌ழைய‌ காத‌ல‌னாய்....                                                                                  உன‌து ப‌ட்டுக்குட்டியாய்.....

நீயும் என்னை காண துடிக்கிறாய், கையை அசைத்து அழைக்கிறாய்....

எதிரே த‌ரிக்கெட்ட‌த‌ன‌மாய் எமனுடைய நண்பனாய் வந்துக்கொண்டிருக்கும் லாரி..........

க‌த‌றுகிறேன்.. நெருப்பில் விழுந்த‌ புழுவாய் துடிக்கிறேன்..

சடாரென விழித்தெழுகின்றேன்...
அட கனவு...

என் அவளை காப்பாற்று
எங்கிருந்தாலும் என் அவளுக்கு சந்தோஷமான வாழ்க்கை கொடு
அவள் நினைவுகளிலிருந்து என்னை நீக்கிவிடு...
என்று பிரார்த்தினவனாக மீண்டும் உறங்கசெல்கிறேன்.

பி.கு.: இது கற்பணை மட்டுமே...